Kirgizië
Op 22 april 2015 vliegen we met Turkish Airlines via Istanbul naar Kirgizië. 's Ochtends om half zes landden we in de hoofdstad Bishkek. Dit is de start van een verrassende reis door een bijzonder land.
Tot 15 mei zullen we ongeorganiseerd, met lokale transportmiddelen, door Kirgizië reizen.
Hieronder vind je de e-mails die we gedurende de reis verstuurd hebben.
23 april 2015 Hallo allemaal,
Sinds vanochtend zitten we in Bishkek in het leuke guesthouse ‘Nomad’ met een tuin en een aardige gastvrouw. Gewoon een kamertje met twee bedden en een tafeltje, erg minimalistisch dus. Vincent mist de haakjes aan de muur, dit scheelt toch al gauw weer een ster :-) maar het is een fijne plek.
De vlucht verliep soepel. Op Schiphol doken we nog een laatste keer de Hema in om voor Vincent een laatste zak drop te scoren. In Istanbul moesten we een paar uur wachten en daar zijn we ons helemaal te buiten gegaan aan allerlei soorten Turks fruit die je in de verschillende winkels kon proeven. En zo togen we van de ene naar de andere winkel en vloog de tijd voorbij. Turkish Airlines is een prima maatschappij; we konden bij het boeken uit verschillende maaltijden kiezen en Vincent ging voor Indiaas, Ingrid voor vegetarisch. Al met al een prima vlucht, al sla je dan wel min of meer een nacht over.
We zijn nu redelijk gesloopt, in Bishkek is het met 33 graden ongekend warm. We sloffen door de brede straten waar je het Sovjet-tijdperk goed in terug ziet.
Vaak kopen we op straat een beker ayran, een soort karnemelk met een zoutig smaakje. Erg lekker als het warm is en je ziet het hier om de paar honderd meter. Het is soms moeilijk om je weg te vinden; straatnaambordjes ontbreken of zijn niet te lezen, maar er is uiteindelijk altijd wel iemand die je te hulp schiet, meestal jonge mensen die wat Engels spreken. Zo zijn we ook in dit internetcafe terecht gekomen, we zijn letterlijk voor de deur afgezet.
We zijn hier in ieder geval morgen nog een dag, we moeten nog bekijken wat we hierna gaan doen. Gelukkig daalt de temperatuur de komende dagen.
Hopelijk gaat alles goed met jullie!
Hartelijke groeten uit Bishkek, Vincent en Ingrid
1 mei 2015 Lieve familie en vrienden,
De afgelopen week zaten we in Karakol, ten oosten van het Issyk Kul meer, op 1780 meter hoogte gelegen. Veel langer dan we eigenlijk van plan waren, maar er is hier veel te zien en te doen. Op onze eerste dag gingen we naar een grote veemarkt. Uren liepen we er rond, er hing een leuke sfeer. Mensen vonden het geinig dat we er waren. Misschien omdat we zo ongeveer de enige toeristen waren? Een echte hit was het fotoboekje dat we mee hebben genomen. Vooral de foto’s van Hollandse koeien, schapen en paarden zorgen voor veel opwinding.
Maandag gingen we naar Jeti-Ögüz, een mooi wandelgebied met rode rotsen. Op een top begon het zelfs ineens licht te sneeuwen! Als je wat verder in het seizoen zit dan kun je er overnachten, maar wij zijn voor dat soort dingen helaas te vroeg. Daar staat tegenover dat we weinig andere toeristen zien, overnachtingsplekken nog relatief rustig zijn. Erg fijn omdat we het sanitair altijd moeten delen. Ingrid kreeg tijdens de wandeling ineens koorts dus de volgende dag hebben we rustig aan gedaan. Vooral veel regeldingen en dat zijn er nogal wat hier. Het zijn soms ware zoektochten, maar altijd is er weer iemand die ons te hulp schiet; met ons meeloopt als we een restaurant niet kunnen vinden, ons aan een telefoon-simkaart helpt, ons een lift geeft als we op ons (of in ieder geval Ingrid’s) tandvlees lopen,
De afgelopen drie dagen waren we in een prachtig berggebied: Altyn Arashan. Vincent klom erheen, Ingrid was na de koorts nog niet helemaal fit en ging te paard. Lopen was sneller maar het was heerlijk relaxt. De besneeuwde bergtoppen van 4 tot 5.000 meter lokten ons hoger en hoger. We verbleven in het Yak Tours en Travel guesthouse op 2500 meter hoogte. Er waren gelukkig voldoende dekens aanwezig.
De volgende dag hebben we een prachtige wandeling gemaakt. Er lag nog volop sneeuw en het was daardoor soms zoeken naar de goede route. Zo kon het gebeuren dat we ons einddoel (een mooi meer) finaal over het hoofd zagen en liepen uren meer dan de bedoeling was. Uiteindelijk stuitten we er op de terugweg alsnog op.
Vincent viel tijdens onze tocht van ruim acht uur een keer of vier vooruit of achteruit in de glibberige modder, Ingrid zakte soms tot haar middel in de sneeuw. Al met al een feestelijke dag! Maar wat was het mooi, de hele dag geen mens gezien, alleen tientallen marmotten. En dan na afloop lekker in een privé hotpool!
Vandaag zijn we, na twee overnachtingen, samen terug gelopen richting Karakol en hangen nu totall loss en met krakende knieen in het internetcafe. Lekker, weer elektriciteit en een schoon toilet in plaats van buiten een gat in de grond met een paar schotten er omheen. Maar het allerfijnste is toch wel een zacht bed voor ons stramme lijf. We moeten ons staande zien te houden tussen allemaal backpackers van in de twintig. Maar het is een erg leuk slag mensen dat ervoor kiest om door dit land te reizen.
Morgen gaan we door langs de zuidkust van het Issyk Kul meer. We zijn gezond, genieten volop, ook al is het al met al behoorlijk vermoeiend. Gelukkig zijn we verlost van de 30+ temperatuur. De mensen zijn soms op het eerste gezicht wat stug maar in essentie erg aardig en hulpvaardig. Onze eerste spontaan aangeboden lift hebben we al achter de rug. Van een man met een platte pet en zijn vrouw met een rij gouden tanden.
We zijn blij met al jullie reacties, niets zo leuk als je ver van huis bent om te horen hoe het thuis gaat.
Het beste gewenst en een warme groet uit Karakol, Vincent en Ingrid
10 mei 2015 Hallo familie en vrienden,
Na onze trekking in de bergen bij Karakol is er weer veel gebeurd.
Met een minibus reisden we naar het kleine dorp Tamga aan de zuidkant van het grote Issyk Kul meer. We overnachtten bij een Russisch echtpaar met een prachtige tuin waar alle appelbomen in bloei stonden.
Op een dagtocht bezoeken we de Skazka Vallei. Met een lokale bus laten we ons 20 kilometer van Tamga bij een bord met de tekst ‘Fairy Tail Canyon’ langs de weg afzetten. Vanaf hier is het 2 km licht stijgend lopen naar de indrukwekkende canyon met door erosie gevormde sculpturen van rood zandsteen. Omdat het laat in de middag is zijn de kleuren en schaduwen zeer fotogeniek. We ontmoetten hier een motorgroep uit Kazachstan waarvan een van de leden een Nederlander is.
Met een razendsnelle lift en een zogenaamde gedeelde taxi gingen we verder naar de bergplaats Kochkor. Hier verbleven we in een homestay waar een dame in traditionele kledij ons hartelijke welkom heette. Zij en haar man trakteerden ons zelfs op traditionele muziek, zang en dans. Van hieruit organiseerden we een tweedaagse trekking met verblijf in een yurt. Dit is een traditionele nomadentent. Met een enorme stapel dekens en een knetterende houtkachel hadden we bij 4 graden toch een warme overnachting bij dit boerenechtpaar met hun twee kleine kinderen. Dit was een onvergetelijk ervaring. Wat opviel waren de enorme aantallen paarden, schapen en zelfs yaks in de vallei waar we verbleven.
We reisden terug naar Bishkek om met een binnenlandse vlucht naar het zuidelijk gelegen Osh te vliegen. Na aankomst boodt een kleine mannnetje zijn taxidiensten aan, maar blijkbaar was hij nieuw in de regio, want bij het verlaten van het vliegveld al was hij de weg kwijt. Dit leidde tot hilarische situaties waarbij hij diverse keren de weg moest vragen aan de lokalen. En iedere keer stapte hij dan uit om eerst handen te schudden met de mannen om dan vervolgens de weg te vragen. (dat handschudden heeft Vincent zich ook eigen moeten maken wilde hij contact maken met de lokale mannen. Ingrid daarentegen kreeg soms een zeer warme omhelding of zelfs een kus van de vrouwen)
Enfin, na het nodige gezoek en m.b.v. de plattegrond in onze gids arriveerden we uiteindelijk toch nog bij ons guesthouse. In Osh maakten we de bevrijdingsdag op 9 mei mee. Dit werd met een grote parade met veel militair vertoon, maar gelukkig ook genoeg burgerinbreng, gevierd. Het werd een hele gezellige dag met veel zang, dans en lekker eten in het nabij gelegen park. De lokale bevolking vindt het altijd leuk om op de foto te gaan, dus aan leuke portretten geen gebrek. Deze komen tezijnertijd op onze website te staan. Vandaag reizen we naar het bergdorp Arslanbob. Dit schijnt volgens andere reizigers die we onderweg ontmoetten een uitermate relaxed dorp te zijn midden tussen een enorm uitgestrekte walnootbossen. We gaan het weer beleven!!
Een warme groet vanuit Osh, Ingrid en Vincent
23 mei 2015 Hallo lezers,
We waren gebleven in het bergdorp Arslanbob waar we bij een lokale familie verbleven. Het ligt op 1750 meter hoogte. Met een onze gastheer/gids maakten we een prachtige wandeling door wereld grootste walnootbossen. Van de noten was nog niets te zien omdat te vroeg in het jaar was. De noten worden pas in september geoogst. Het leek dus in feite niet anders dan een bos zoals we dat in Nederland ook kennen.
Wij zijn na ons bezoek aan het bergdorp Arslanbob op ons gemak in twee dagen terug gereisd naar de hoofdstad Bishkek.
Halverwege de schitterende route door de bergen maakten we een tussenstop in de plaats Toktogul, een slaperige provinciestad. Ook de tweede dag reisden we door een spectaculair berglandschap die eindigde in een smalle en diepe kloof waar maar nauwelijks plaats was voor de weg. Een lekke band kon de pret niet drukken.
Na weer een overnachting op ons 'vaste' adres in Bishkek wilden we voor de laatste keer een bergwandeling maken. Dit deden we in het naburig gelegen Ala-Archa Nationale Park. Het is niet te geloven dat op maar 21 km van een zeer drukke en stoffige hoofdstad zo'n prachtig berglandschap te vinden is. Bob Ross zou er jaloers op kunnen zijn!
In de weekenden gaan veel bewoners er dan ook op uit om de drukte te ontvluchten. Wij bezochten het park op een doordeweekse dag waardoor het bijna uitgestorven was. Nou ja, op de piepende bergmarmotten na dan...
We sloten de dag én ons verblijf in Kirgizië passend af met een heerlijk dineetje in een van de groene stadsparken van Bishkek.
We kijken met veel plezier terug op een fantastische reis door een relatief onbekend land met zijn vele gastvrije bewoners.
Groeten,
Ingrid en Vincent
Berglandschap bij de hoofdstad Bishkek
Trekking in de bergen bij Kochkor, ons hoogste punt lag bij dit bevroren meer
Skazka Vallei
Bergdorp Arslanbob
| Kaart Kirgizië |