Cuba
Cuba
stond eigenlijk niet zo hoog op ons lijstje, maar Fidel Castro werd wel
erg
krakkemikkig en wat zou er na zijn dood gebeuren? De grenzen open voor
Amerika?
Alle oldtimers op de schroothoop? We wilden het niet afwachten en
reisden in het voorjaar van 2007 ruim vier weken door Cuba. Gewoon met
de bus, want waarom zou je een auto
huren als er nauwelijks bewijzering is? Het werd een van onze mooiste
reizen. Van 10 februari tot 10 maart 2007.
50
jaar Fidel. Na
de revolutie in 1959 viel de ontwikkeling van Cuba op veel fronten stil. Nog
steeds rijden er volop auto’s uit die tijd rond. De inrichting, het servies:
alles herinnert aan die tijd. Het vrije ondernemerschap werd verboden, tot en
met de laatste hotdogkraam. Subsidies vanuit Rusland hielden de economie
draaiend. In
1990 draaide Rusland de kraan dicht en daarna sukkelde Cuba van crisis naar crisis. Ossen vervingen tractors, mensen moesten liftend naar hun werk en dit
alles is nog steeds de realiteit van alledag. Gelukkig is het wél weer mogelijk
om een eigen bedrijfje te starten, wat weer veel leven in de straten brengt.
Wat ons opviel. Overal zie je propaganda: Viva Fidel, Viva la revolución. Mensen durven pas vrijuit te praten als ze weten dat niemand het hoort. Overal halflege staatswinkels waar mensen met hun bonnenboekje terecht kunnen voor basisvoedsel. Oké, onderwijs en gezondheidszorg zijn gratis. Maar wat heb je daar aan als een ober meer verdient dan een architect en als medicijnen alleen in de dollarwinkels te koop zijn. De Cubanen zelf proberen er het beste van te maken. Ze hebben hun positieve aard mee: goedlachs, warm naar elkaar, gek op muziek en dansen.
Cuba na Fidel. Door onze gesprekken met de Cubanen werd ons vorig jaar al duidelijk dat er na Fidel weinig zou veranderen. Zijn broer en opvolger Raúl vocht mee in de revolutie en is een echte hardliner. De animo onder de Cubanen om te rebelleren is niet groot. Andersdenkenden wordt het leven zuur gemaakt. En toch beweert Fidel dat het Cubaanse systeem ‘onvergelijkbaar democratischer is dan enig ander’. Hoe lang zal het duren voor in Cuba de eerste straat naar Fidel wordt vernoemd? Voor zijn eerste standbeeld verrijst?
Reisverslag: Hoe het ons verder vergaat in dit prachtige land vol verrassingen lees je in dit lange, maar boeiende verslag.
Wat ons opviel. Overal zie je propaganda: Viva Fidel, Viva la revolución. Mensen durven pas vrijuit te praten als ze weten dat niemand het hoort. Overal halflege staatswinkels waar mensen met hun bonnenboekje terecht kunnen voor basisvoedsel. Oké, onderwijs en gezondheidszorg zijn gratis. Maar wat heb je daar aan als een ober meer verdient dan een architect en als medicijnen alleen in de dollarwinkels te koop zijn. De Cubanen zelf proberen er het beste van te maken. Ze hebben hun positieve aard mee: goedlachs, warm naar elkaar, gek op muziek en dansen.
Cuba na Fidel. Door onze gesprekken met de Cubanen werd ons vorig jaar al duidelijk dat er na Fidel weinig zou veranderen. Zijn broer en opvolger Raúl vocht mee in de revolutie en is een echte hardliner. De animo onder de Cubanen om te rebelleren is niet groot. Andersdenkenden wordt het leven zuur gemaakt. En toch beweert Fidel dat het Cubaanse systeem ‘onvergelijkbaar democratischer is dan enig ander’. Hoe lang zal het duren voor in Cuba de eerste straat naar Fidel wordt vernoemd? Voor zijn eerste standbeeld verrijst?
Reisverslag: Hoe het ons verder vergaat in dit prachtige land vol verrassingen lees je in dit lange, maar boeiende verslag.
| Vliegroute Reisroute |
