China

---

Home
Reisverslagen
Fotoserie

Behalve dit verslag kun je ook China/Tibet 30-daagse , China/Tibet/Nepal , China/Drie Klovendam en Indochina bekijken waar meer over China te lezen is.

Na de electronische check-in, waarbij je alleen je paspoort in een sleuf moet schuiven en hij afgelezen wordt, was ik ook snel door de douane. Kon officieel een uur(!) van tevoren boarden maar heb m'n tijd nuttiger besteed met het voorbereiden van de start van deze reis in Shanghai. Waarschijnlijk kon het zo vroeg omdat we met een 777 vlogen waar 330 pax in kunnen. Dat kost even wat tijd. Na het opstijgen begon de hoofdpurser passagiers beter te verdelen omdat er nog al wat stoelen onbezet waren. Zo verdween de man naast me zodat ik wat meer aflegruimte had om de papierwinkel neer te leggen. Na een heerlijk diner van pasta, met een salade met zalm en een likeurtje (Baeleys) toe kon ik gaan slapen. We waren toen net Moskou en het Oeralgebergte gepasseerd.
In het fortunecookie zat een papiertje met de tekst 'There will be no problems at home'. Dat was natuurlijk een hele geruststelling ware het niet dat waarschijnlijk iedereen in het vliegtuig dezelfde tekst had.

Shanghai
Ni Hao, in Shanghai had ik als eerste van de groep m'n rugzak zodat ik me gelukkig ook als eerste bij de gids John kon melden. De groep dacht in eerste instantie dat ik al lang in Shanghai was. Als je m'n rugzak had opgemerkt had je natuurlijk wel beter kunnen weten. Uiteindelijk mistte ik nog twee mensen, maar die bleken al een week in China te zijn!
Dat waren dus die twee van de verlenging, maar dan vooraf. Leuk dat Djoser dat even vermeld! Nu moest ik het van de pax horen die via 'Mijn Djoser' al e-mailcontact hadden gehad. Zo zie je maar dat dat meteen zijn voordelen aantoont, voor de deelnemers althans.
Het hotel staat echt op een hopeloze plek, ver van alle restaurants. Het enige voordeel is dat we naast het Central Station zitten, maar daar hebben we maandagavond pas wat aan.

Vanmiddag zijn we met de hele groep met de metro naar het centrum om te gaan lunchen. Ik had gevraagd of John zin had om mee te gaan om bijstand te verlenen. Dat bleek een handige zet want in het restaurant spraken ze natuurlijk alleen maar Chinees en bovendien wist hij natuurlijk onderweg naar het restaurant veel dingen uit te leggen. Van die alledaagse dingen eigenlijk zoals hoe bijvoorbeeld het schoolsysteem werkt.
John is een grappig mannetje. Hij ziet er studentikoos uit met zijn uilenbrilletje en stekelhaar,  maar hij is toch al 31. Verder sjouwde hij de hele dag zijn aktentas mee met daarin alleen de treintickets die hij later officieel aan me overdroeg.
We hebben ook nog een avondtochtje van een uur met een drakenboot gemaakt. Prachtig, al die verlichte gebouwen en torens vanaf de rivier gezien. John kon via zijn travelagency een behoorlijke korting krijgen. Na de avondboottocht was iedereen bekaf na zo’n lange dag en wilden ze alleen maar terug naar het hotel om te slapen. M’n eerste indruk van de groep is goed, maar het is even afwachten natuurlijk.

De volgende ochtend breng ik de groep naar de mooie boulevard, de Bund genoemd. In de tijd dat zij daar zelfstandig twee uur kunnen rondkijken ga ik even naar de buurt waar het vroegere Djoserhotel staat en wat blijkt; het is een heel gezellig buurtje met oude huizen en winkels en tien keer zoveel sfeer als waar we nu zitten. Het is maar goed dat de pax dit niet weten.

In ons hotel hebben ze ook internet, maar dat gebruik ik alleen zakelijk omdat het duur is. Nu zit ik in een enorm grote bieb waar ze een 42 computers hebben staan. Het is buiten ontzettend broeierig warm. Ik drink de ene na de andere fles water leeg. Nu heb ik er een waar Salt op staat en inderdaad is het net alsof er ORS (dit is een zoutig drankje) in zit. Heerlijk dorstlessend.

Zojuist heb ik de nieuw gebouwde wijk ontdekt die door een Hong Kong projectontwikkelaar is gebouwd. Het is duidelijk alleen voor de happy few en de toeristen bedoeld. Nieuwbouw in een oude stijl, het ziet er niet onaardig uit. ’s Avonds gaan we uit eten in de sfeervolle oude Franse wijk. Ik wist nog een tuinterras van een Irish Pub waar we daarna nog even afgezakt zijn. Iedereen vindt het fantastisch.

De volgende ochtend sta ik vroeg Vroeg op om naar een park te gaan waar alle oudjes uit Shanghai heen gaan voor danslessen, Tai Tjsi, zangles, waaierdansen, muziek maken enz. De pax mochten het vandaag zelf uitzoeken dus ik had m'n handen vrij. Daarna naar het Shanghai Museum. O.a. schitterende meubels uit de Ming- en Qingperiode (13?? - 1911).
In een verloren uurtje ben ik puur voor de fun even met de skytrain op en neer naar het vliegveld ‘gevlogen’. In iedere wagon bevindt zich een snelheidsmeter boven de deur en die bleef maar meer en meer kilometers per uur aangeven. Op een gegeven moment zweefden we met een snelheid van 431 km/uur over de magneetbaan! Daarna naar De Jade Boeddha Tempel die ook de moeite waard was en over een klein uurtje gaan we naar het station voor de eerste treinreis naar Beijing.

top

Beijing

Vanochtend rijden we met onze bus naar De Muur. Dit is samen met het Terracottaleger in Xi’an één van de hoogtepunten van deze reis. Op weg er naar toe rijden we langs het Olympisch dorp dat  gestaag vordert. Volgens iedereen wordt het een spektakel dat zijn weerga niet zal kennen. China wil natuurlijk zeer goed voor de dag komen en laten zien waartoe ze allemaal in staat zijn.
Aansluitend bezoeken we het Zomerpaleis waar iedereen vrij kan rondlopen. Hier heeft een groepslid zich na het bezoek bij het verkeerde ontmoetingspunt opgesteld zodat we een tijd naar hem moeten zoeken. Gisteren kwam hij ook al veel te laat, maar dat kwam omdat zijn nieuwe Chinese horloge al 10 minuten achter liep. Vanavond gaan we de bekende Peking Duck eten met aansluitend een bezoek aan de Beijing Opera. Dit ‘gezang’ lijkt meer op het gemiauw van een krolse kat. Gelukkig wordt het Engels ondertiteld zodat je in ieder geval kunt lezen waar ze over miauwt. 

De volgende ochtend ga ik nog even naar de Zoo om de reuzenpanda's te bewonderen. Ze zijn inderdaad groter dan ik verwacht had. Grappige teddyberen zijn het die voortdurend op bamboe kauwen. De groepsleden gaan vandaag zelfstanding op stap. De meeste reizigers slaan op grote schaal orginele nep horloges, kleding, merktasjes en CD’s in. Dat kan nog wel eens een probleem worden als we vanuit Hongkong op Schiphol landen.

Op het moment zit ik op een redelijk snelle internetafdeling van een Russisch warenhuis in Beijing!? Bij toeval tegen aangelopen eigenlijk. Het lijkt wel of ik weer even in Moskou ben. Dit is geloof ik het tweede en tevens laatste internetcafé van heel Peking. 
De nachttrein is er weer een van het luxe type. Met name over het schone beddegoed in de treinen is iedereen verbaasd. Je kunt bijna niet meer van een low budgetreis spreken. 

Xian

Net als in Beijing zitten we in een superdeluxe hotel. Nu is m'n ontbijt eindelijk eens inclusief. Alles verloopt redelijk vlot, mede dankzij de uitstekende vrouwelijke gids die we in Beijing hadden en nu een ander in Xi'an. De info per stad die ik bij Djoser had gekopieerd komt ontzettend goed van pas. Een vel met alle toeristische dingen in het Engels en het Chinees. Je wijst aan waar je heen wilt en voila...., je komt er ook. De bus kost maar een kwartje (gulden), de metro 2 of 3 en een taxi kost ook drie keer niets. By the way, de paspoorten zijn terecht. Ze waren achter de opklapbedden in de trein gevallen. Wat een ongelofelijke mazzel, zowel voor die twee als voor mij. 

Op het moment zit ik een internet shop met ongeveer 200 terminals vlak bij het hotel. Onze gids had de naam van de internetzaak voor me in het Chinees opgeschreven  zodat ik het redelijk snel gevonden had. Je moet hier een opgeladen pas in de computer steken om hem te activeren. 

In Beijing had ik een flinke verkoudheid opgelopen met lichte koorts en ik voelde me behoorlijk lamlendig. Gelukkig zitten er twee artsen in de groep. Van de kinderarts kreeg ik de nodige medicijnen want in de Chinese medicijnen die ik al had gehaald bij een apotheker had hij weinig vertrouwen. Van de huisarts kreeg ik later goeie neusdruppels om de slijmvliezen te doen slinken. Volgens een OK-assistent in de groep was dit erg goed spul. Je ziet, met een beetje geluk hoef je je in een groep geen zorgen te maken over je gezondheid. Ik ben goed verzorgd en heb de laatste ochtend in Beijing zoveel mogelijk op bed gelegen. Nu voel ik me alweer bijna de oude.  

De groep is vrij gemakkelijk. De meesten kunnen het goed met elkaar kunnen vinden op één vrouw na die een kamer alleen geboekt heeft en enigszins contactgestoord is, zwaar op de hand en overal beren ziet, die er niet zijn natuurlijk. De pax vinden het programma wel vermoeiend. Dit komt o.a. omdat de steden zo idioot groot zijn. Je verkijkt je snel op de afstanden die je moet afleggen te voet en ze willen zoveel mogelijk zien. 

Het regelen hier gaat wel even anders als in Canada waar ik zo nu en dan een reis begeleid. Officieel moet ik alles via de Chinese hoofdagent regelen. Als ik gemakshalve rechtstreeks naar de hotels bel raken ze bijna in paniek als ik bijvoorbeeld een kamer langer wil aanhouden want dat staat niet in het contract.
Soms is het echt lachen hoor. Gisteren stonden er nog zes tassen van groepsleden (pax) op mijn kamer vlak voordat we vertrokken. De 'housekeeping’ gaf dit weer door aan de receptie. Vroeg de receptie aan mij hoeveel mensen er in mijn kamer hadden geslapen. Voor de grap zei ik toen '21'! Toen begrepen ze het helemaal niet meer. Als er maar even iets anders is als normaal snappen/weten ze het niet meer. Nog een aardig voorbeeld. Voor een simpel kopietje gemaakt in het businesscentre van het hotel krijg ik een keurige driedubbele bon. Bureaucratie ten top! 

Yangshuo

Vanmiddag en vanavond zijn we met de hele groep gaan varen over de Lijiang River en dat vond iedereen heerlijk. Even een paar uurtjes van totale rust om ons heen. Daarvoor hebben we op mijn initiatief nog een klein dorpje bezocht dat ik van vorig jaar kende en waar we onverwachts te gast waren bij een lagere school. Dit was weer even punten scoren. We mochten zo naar binnen en Anne, een conrector, heeft zelfs nog even wat wiskunde- en Engelse les gegeven. Hij vond de kinderen, die braaf meededen, een stuk gedisciplineerder dan in Nederland en was verbaasd over het wiskundeniveau. Waar ik al bijna twee keer ingestoken ben is het feit dat de gids hier en in Xi'an te weinig tijd willen besteden aan onze excursies. Volgens hen krijgen alle Djoser-groepen dezelfde tijd, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk of deze groep wil veel meer details bekijken dan alle andere groepen. Volgende keer weet ik gelukkig precies wat me te wachten staat. Zo'n 1e reis is altijd moeilijker dan de 2e blijkt maar weer.

Vanochtend heb ik nog een leuk restaurant aan het water ontdekt waar je bij de zonsopkomst kunt ontbijten. Ik weet niet of ik er zo vroeg bij ben, maar ik ga er zeker ontbijten. 

We hadden in Yangshuo een leuke tijd. De groep, ook dat moeilijkere mens, vondt het er heerlijk. Fietsen over landweggetjes, floaten met zijn twee op een bamboe vlot waarbij de twee fietsen achterop het vlot mee gingen om 2 uur verder weer verder te kunnen fietsen. De huisarts en ik hebben zelfs nog gezwommen, zo heet was het. De sfeer was nu ineens echt ontspannen na het bezoek aan die grote drukke steden. ‘s Avonds zijn we met een stel naar een unieke watershow geweest. Het geheel speelde zich op de rivier en er deden honderden acteurs en zangers aan mee die zich verplaatsten in bamboevlotjes met verlichting. 

De laatste treinreis van Yangshuo naar Guangzhou bleek nu i.p.v. slechter, juist luxer te zijn omdat we met een vrij nieuwe trein reisden. Wel hadden we een behoorlijke vertraging. In Guangzhou met een paar mensen nog even snel naar een leuk terras aan het water geweest en een borrel genuttigd.

Hongkong
De reis van Yangshuo naar Hongkong duurde alles bij elkaar veel te lang. De trein had een vertraging van 2,5 uur en de boot deed er ook veel langer over. Alles bij elkaar duurde het meer dan 24 uur en dat terwijl het veel sneller kan als ze die boottocht laten varen. Die was absoluut niet boeiend. Je kunt niet eens naar buiten om foto’s te maken.

We arriveerden op National Day in Hongkong waardoor het ontzettend druk was. 55 jaar geleden is de Volksrepubliek China gesticht en dat wordt natuurlijk met veel vuurwerk gevierd. Het wat alleen kantje boord of we op tijd in het hotel zouden zijn vanwege wat afgezette straten. Toen we binnen kwamen hebben we de bagage gelaten voor wat het was, niet ingecheckt maar meteen naar de waterkant gelopen waar we gelukkig de laatste 15 minuten van de finale konden genieten. Dat was een fantastische binnenkomer vond iedereen.

Gisteren is iedereen zelf op stap geweest zodat ik ook m'n handen vrij had. Met iemand uit de groep heb ik het 'Floating restaurant' aan de zuidkant van Hongkong Island bezocht en daar wat gegeten. Je kunt er alleen per boot heen. Daarna met de oude Peak Tram naar het mooie uitkijkpunt over het moderne Hongkong.
’s Avonds hadden we het bekende afscheidsetentje. De conrector, Anne, hield een, toch een beetje tot mijn verbazing, zeer lovende toespraak waarbij ik de meeste instemmend zag knikken en murmelen. Dat deed me erg goed. Kortom, het was, ondanks een paar kleine gevallen steken, toch een geslaagde reis die afgesloten werd met de bekende envelop die goed gevuld was. 

Nu sta ik op het hypermoderne vliegveld van Hongkong waar je bij gate 21 gratis kunt internetten. Je moet het even weten! Ik hoorde het van een info-baliemedewerker. Hier vandaan  heb  ik het laatste deel van dit verslag verstuurd.

---